Bacalar zeilen en relaxen

‘S morgens worden we gewekt door een miljoen verschillende geluiden ik hoor vogels, insecten en weet ik veel wat voor beesten nog meer. De zon moet nog opkomen dus ik ben mooi op tijd om de zonsopkomst vanaf de steiger te bekijken. Bij aankomst op de steiger blijkt dat ik niet de enige was die dat dacht. Nadat de zon zich best goed verborgen weet te houden achter een dikke wolk, ontbijten we in de gemeenschappelijk ruimte die helemaal naar kaneel ruikt. Het blijkt dat in de koffie die wordt geserveerd kaneel zit. We kunnen kiezen tussen eieren of pannenkoeken. Voor vandaag heb ik een zeiltoertje geboekt, op naar Bacalar. Bij aankomst ligt er een catamaran klaar en zijn er nog een stuk of 6 toeristen die meezeilen. Het water is kraakhelder en er staat een klein briesje en een lekker zonnetje dus heerlijk weer om op het water te zijn. Zo af en toe gooit de bemanning een ankertje uit en kunnen we het water in voor een dip. Tijdens het zeilen wordt er ook het één een ander over de geschiedenis van Bacalar verteld. De plaats Bacalar is meerdere malen verwoest, door de Spanjaarden en 2 x door piraten. Verder vond ik het heel bijzonder dat er in 1972 nog maar één hotel was en in in het jaar 2000 nog maar 8 en vandaag de dag meer dan 200. Terwijl dat verteld wordt komt er een erg donkere lucht aanzetten, we gaan voor anker in ondiep water en de kapitein zegt dat het zo gaat regenen en dat we beter af zijn in het water. Inderdaad er komt een flinke plensbui en het Bacalar meer is warmer dan de koude regen. De wind trekt hard aan. En een kleine catamaran dat vlak bij de onze ligt waait omver. Deze catemaran had onze kapitein net met een touw vast gemaakt aan onze catamaran, maar door de kracht van de wind schiet het anker van onze catamaran los en krijgt de wind vat op beide boten, alle opvarenden grijpen het ankertouw en daar staan we met z’n allen aan een zeilboot te trekken. Gelukkig is het water zo ondiep dat we kunnen staan en kunnen we de boot langzaam achteruit trekken naar een plek waar het anker wel kan blijven liggen. Met een minuut of 20 is de wind en de regen weer weg en kunnen we met z’n allen de omgewaaide catamaran recht op het water krijgen en daarna weer verder zeilen. Tijdens het zeilen maken we nog een stop bij de black cenote . Een cenode of cenote is een ondergrondse met water gevulde sinkhole, er zijn er in Yucatán wel meer dan 6000. De cenode die wij bekijken is een open cenode en loopt over in het meer. Maar niet geleidelijk, want waar de rand van de cenode is loopt het van 1,5 meter diep ineens naar 44 meter diep. Hierdoor zie je van afstand en dichtbij een groot kleur verschil. Het ondiepe meer is prachtig blauw en de cenode is zwart. Zie link. In de bomen aan de rand van de cenode zien we nog een grote kleurrijke leguaan liggen. Langzaam zeilen we terug en mijn moe staat op de wal klaar om te gaan lunchen. We lunchen bij een mooi restaurant aan het water waar we een paar uurtjes blijven hangen om daarna terug te gaan naar onze villa in de jungle waar we nog even een duik maken.